Vandaag is het 8 jaar geleden dat je ons moest verlaten, nog steeds is de vraag er waarom jij, je had nog zoveel om voor te leven, je kleine justin die je nog zo nodig had/heeft maar ook ons (corne en lianne, chantal en mij)
Ik kan nu alleen voor mezelf spreken,
maar denk dat ik ook voor justin, corne en chantal spreek
WE MISSEN JE NOG STEEDS ELKE DAG.
Ondertussen heb je 2 schatten van kleinkinderen Aimee en Stefan.
Mam ik hou van je en je hebt voor altijd een plek in mijn hart en in mijn hoofd
( zo leggen we dat aimee ook steeds uit als ze zegt dat ze iemand mist).
----------------------------------- -----------------------------------------------------
Elke keer als ik naar je foto kijk
Krijg ik tranen in mijn ogen van ongeloof en verdriet.
tranen omdat ik me avraag waarom jij hier niet meer bent.
en tranen want ik weet het antwoord niet.
Soms kijk ik naar de sterren, en dan schijnt er een heel fel.
Ik vraag me dan af waar jij nu bent,
en of dit rare gevoel zonder jou ooit went.
Soms wil ik dat ik bij je kon zijn,
al was het maar voor even.
Maar ja dat is een wens,
die niemand mij kan geven.
Lieve mama ik mis je, en ik blijf atijd aan je denken.
En het enige dat ik je helaas nu kan geven,
is een vaste plaats in mijn hart en in mijn gedachten.
Mama ik hou van je
Je dochter
2 opmerkingen:
Tjee Debbie ik voel gewoon je verdriet,vreselijk als een dierbare zo uit je leven verdwijnt,ik mis mijn vader ook nog heel erg en dat is al sinds 1983,liefs Joke.
He Debbie,
ik kwam toevallig op jouw blog en las je verhaal! Ontroerend, ik voel er zelf meteen ook weer wat van, onze zoon is 2 jaar geleden verongelukt, dan snap jij wel een beetje hoe je je dan moet voelen!
Ik denk dat ik je blog ga volgen,
groetjes,
Jeanet
Een reactie posten